Gio en Laura zitten op bed even te kletsen, ze hebben het over Utopia 2015. Naar huis of toch niet?

Gio zegt tegen Laura dat hij alles leuk vindt. Als ik me hier buiten bevind vermaak ik me gewoon elke dag. Laura antwoordt ja dat heb ik ook. Maar hier ook gaat Gio verder, ik doe gewoon mijn dingetje en vindt alles leuk om te doen. Maar ik merk dat ik in mijn productiviteit zo laag zit en als je dat dan vergelijkt met anderen wat relatief hoog is. Laura antwoordt ja maar dat zijn wel mensen die hier nog niet zo lang als jij zitten. Ja zegt Gio en Laura zegt dat het geestelijk ook wel wat met je doet. Lichamelijk kunnen we echt wel alles aan, we zijn f*cking jong. Maar geestelijk maakt het je gewoon moe. Ja het maakt je kapot antwoordt Gio, de emoties trekken je leeg. Dat is het antwoordt zegt Laura, dat heb ik ook hoor. Gio zegt dat het maar heen en weer gaat. En Laura vraagt wat Gio zijn overwegingen zijn om te blijven in Utopia 2015. Gio antwoordt het niet te weten, nieuwsgierig. Naar wat er allemaal nog gaat gebeuren en komen vraagt Laura. Gio knikt en Laura kan zich daar ook wel in vinden. Je moet maar de winnaar worden Gi! Ahh joh dat zien we dan wel weer antwoordt Gio. Het zou leuk zijn maar we zien het wel. Laura vind iedereen die al een lange tijd in Utopia verblijft een winnaar. Ik vind het knap dat iedereen het vol houdt en we flikken het toch wel met zijn allen. Daarom antwoordt Gio, het mooie is wel dat als we doorgaan je niet echt moeilijk hoeft te doen over geld en shit. Als je vanaf het begin af aan had geweten dat het langer door had gegaan dan had je niet zo’n crack atelier neergezet. Voor het geld wat er nu ingestoken is had je een beter hok van kunnen bouwen. Laura zegt het te weten, maar je wist het niet. En ook de elektra gaat Gio verder, dat is zo goedkoop mogelijk aangelegd, en dan gaat het langer door. Het is aankijken er komen wel veel vette dingen.