LauraB, Charlotte en Nicoline staan buiten. LauraB heeft het moeilijk, al snel wordt duidelijk dat ze “kerst heimwee heeft”.
Weet je zegt LauraB tegen de dames die ze knuffelt, verder fiets ik er echt redelijk makkelijk doorheen. Maar dit zijn de dagen dat jij het het zwaarste hebt vult Charlotte aan. Ik wil dat gewoon niet missen gaat LauraB verder en Charlotte snapt het wel. Nicole heeft dat ook omdat haar moeder 60 wordt en dat is voor haar ook belangrijk. Dan heb je al snel het gevoel wat doe ik hier, maar ze houden buiten de poort altijd van jou. Zullen altijd op je wachten al blijf je 4 jaar. Dit is maar kort en tijdelijk. Er zijn zoveel mensen die hier willen zijn en dan zeggen wij dat we naar huis willen. LauraB wil ze gewoon graag even zien. Je ouders missen je ook, het voelt niet helemaal compleet aldus Charlotte. Dat hebben mijn ouders natuurlijk ook. Dat maakt je een mooi mens en we zijn blij dat je het met ons viert. LauraB zegt ook blij te zijn met de andere bewoners. Maar het is niet te vervangen voegt Charlotte eraan toe. Hoe gezellig ik het ook vind. Het is ook zo zegt LauraB en ik vind het fijn om hier te zijn. Het zijn nu stomme dagen, ik had het ook al met sinterklaas. Charlotte weet zeker dat als LauraB naar huis mag er een mooi kerstcadeautje op haar wacht. Al kon ik ze alleen maar even zien, via een video boodschap bijvoorbeeld. Vanessa heeft het ook erg volgens Charlotte, morgen is haar zoon ook jarig. We moeten het gewoon zo gezellig en lief mogelijk hebben deze week. En er maar gewoon een feestje van maken. Volgend jaar weten we zeker dat we met kerst wel thuis zijn. Ja antwoordt LauraB, en geeft ook wel een beetje toe dat ze nog andere spanningen heeft. Het is spannend wie er straks gaan en wie er blijven, dan ga je ook weer mensen missen. Je kunt er niets aan veranderen, maar het zit wel in mijn kop.