Wat is het toch een rustige zondag in Utopia! Er gebeurd niet extreem veel. Gaby en Colinda hebben een gesprek op de slaapkamer. Je kunt al raden waar het over gaat. Ze geloven allebei ook in bovennatuurlijke krachten en de twee bespreken het dan ook uitgebreid.

Gaby is vooral benieuwd hoe Colinda de readings doet. Ze heeft verschillende verhalen van de bewoners gehoord en ook van Patrick. Volgens hem zouden mensen lachend naar buiten komen als ze bij haar geweest zijn. Colinda legt uit dat het bij liefde begint, ze neemt mensen zoals ze zijn. Meestal krijgt ze signalen binnen via emoties en gevoelens. Vervolgens vraagt ze de geboortedatum wat dat is uniek zeker in combinatie met de naam. Zo ontstaat de vorming. Gaby is ook wel benieuwd of Colinda dode mensen kan zien. Colinda antwoordt dat ze meestal de laatste momenten van de dode zien en kan voelen. Ze mag de menen zien op hun mooiste moment van hun leven. Ook heeft ze verschillende dimensies meegemaakt. Ik ben van alles geweest. Een Eskimo, in de renaissance, in 1400, ik ben vrouw geweest, ik ben een man geweest. Ik heb een leven gehad waarin ik meerdere kinderen heb verloren. Colinda ziet de engelen als zilverachtige energie en heeft ze altijd wel om zich heen. Ik zie de energie van mensen en vergelijk die met de hitte van de weg die je soms kan zien. Gaby luistert er erg aandachtig naar maar of ze er ook echt in geloofd? Ze heeft zelf wel eens iemand mee gemaakt die met doden kon praten. Echter word diegene uitgedreven om de demonen te verdrijven… De twee zijn in ieder geval geïnteresseerd in elkaar en lijken elkaars krachten te accepteren.