Gio en Danny hebben een gesprek, zij bespreken het gebeuren van de avond van tevoren, dus Vrijdagavond, toen stonden Patrick en Wilco wederom tegenover elkaar.  Giorgio en Danny vertellen: Wat vond je ervan gisteren avond, “onze afsluiter van de dag! Dat ze tegenover elkaar gingen staan. Weet je, dit is niet leuk  “een dezer dagen kan het gewoon fout gaan, hoe zij dat met elkaar oplossen…dan allebei met elkaar praten! Ja vertelt Giorgio aan Danny, er is eigenlijk nooit eens een  situatie dat ze effe niet met elkaar in de clinch liggen en dat je rustig met elkaar kunt praten. Danny geeft hierop te kennen dat Wilco en Patrick elkaar dus echt niet, het kan gewoon echt niet, dat mensen elkaar gewoon echt niet liggen. Het nadeel is ook, zo zegt Giorgio dat het nadeel is dat je gewoon bij elkaar zit. Dat is top zegt Danny, natuurlijk is het top bevestigt Giorgio, maar hoe moeilijk wil je het jezelf maken! Danny is van mening dat je toch moet proberen even de knop om te zetten en toch maar bepaalde concessies te gaan maken. Giorgio zegt dan ook; ze hebben allebei een bepaalde eigenwijsheid in zich, ze hebben allebei bepaalde dingen meegemaakt vroeger..en dat tekent je en dat ga je niet veranderen als ..Ja zegt Danny: ik vind het bijzonder, het is bijzonderheidsgedrag…. meteen is er tussen Danny en Giorgio weer een vrolijke stemming. Danny imiteert een haan, daarom ook onze titel “Haantjesgedrag” dus het bijzonderheidsgedrag… zo sluiten zij dit gesprek wat triest begon, toch vrolijk af en beiden hebben een brede grijns op hun gezicht!

Wat denken jullie, zou het ooit tot een nuttig gesprek kunnen komen tussen Wilco en Patrick zodat dit haantjesgedrag definitief ten einde is?