Gisteren avond had Tineke het even lastig, ze had een breekmoment. Maar gelukkig was Colinda er om haar te troosten. Al snel wordt duidelijk wat haar dwars zit.

Je went er wel aan zegt Colinda troostend tegen huilende Tineke. Ja weet ik antwoordt Tineke en Colinda zegt dat ze hun kinderen niet meer ziet. Ik mis het contact antwoordt Tineke. Ja zegt Colinda normaal gesproken pak je de telefoon. Dan bel je of app je even. Even een bevestiging. Tineke zegt ook wel te weten dat ze niet elke dag contact kan hebben, maar ’s avonds in bed ging ik altijd op FB (Facebook) weet je. Maar je weet ook waarom je hier in bent gegaan benadrukt Colinda. Ja ik wil ook heel veel dingen voor mijzelf hier doen antwoordt Tineke. Maar ik heb er nu ook heel veel moeite mee. Ik lig gewoon in bed te huilen ’s avonds. Colinda grapt dat ze maar jankers zijn, het is een eenzame staat hier. Je kunt hier niet alles benoemen en zeker op het begin niet. Tineke zegt er morgen wel weer te zijn maar het contact mist ze gewoon heel erg. Jij bent ook een denker aldus Colinda, dat heb ik ook heel erg. Colinda vertelt dat ze dan denkt aan het feit of ze wel een goede moeder is. Maar ook niet weg kan o dat ze dan het geleende geld van de borg kwijt is. Tineke heeft dat ook  en Colinda besluit haar even een knuffel te geven. Je kunt ook vragen hoe het met ze is aldus Colinda doelend op waarschijnlijk de zender kamer. Ik heb daar vaak genoeg gestaan. Ik kan niet weg antwoordt Tineke, maar anders had ik het gedaan. Het kan niet! Nee het kan niet antwoordt Colinda, iedereen maakt dat moment mee. Anders zou het hier een draaideur geweest zijn. Je trekt je er wel doorheen, het is een momentopname. Niet veel later volgt er een gezellig gesprek en bespreken de dames van alles. Hopelijk heeft Tineke er vandaag minder last van!