We gaan even terug naar gisterenavond, Ivan en LauraB hadden een goed gesprek over hun mede bewoner Nicole.

Gisteren was het lang gezellig rondom het kampvuur en als LauraB en Ivan zich even afzonderen van de  groep spreken ze over de gevoelens van Ivan naar Nicole. Ivan zegt dat zijn gevoelens voor Nicole nooit weggeweest zijn en ik denk niet dat die ooit weggaan zolang we elkaar blijven zien. Ik ben wel blij dat we weer zo goed met elkaar om kunnen gaan. LauraB antwoordt het knap te vinden hoe ze nu met elkaar omgaan. Maar voegt er wel een waarschuwing aan toe, als je heel veel toenadering gaat zoeken naar elkaar wordt het alleen maar moeilijker en dan ga je alleen maar dichter naar elkaar toe groeien. En het gevoel wat je zegt, dat gaat dan niet weg. Aan beiden kanten niet. Dus ga je weer tot elkaar komen, ontploffen en dan blijf je dat doen. Ik weet ook niet wat dan wel het juiste is, maar ik heb wel zo iets van zorg voor elkaar in deze situatie. Maar dit wordt lastig Ivan, echt. Het is ook lastig antwoordt Ivan met een lach. Daarna sluit het stel zich weer aan bij de groep rondom het kampvuur.