We gaan even terug naar afgelopen nacht, toen hadden Stefanie en Rob namelijk wederom een gesprek. Het ging over de verstandhouding tussen de twee en speelde zich af op het wel bekende rokersbankje.

Stefanie zegt dat de post van afgelopen week haar weer wakker heeft geschud. Rob vindt dat wel logisch, dat doet familie nu eenmaal. Maar Rob snapt niet waarom Stefanie haar brieven aan iedereen laat lezen. Waaronder pannenkoek Bjorn, maar wat boeit het mij eigenlijk? Ik ga mij daar niet druk om maken. Stefanie vraagt zich af wat Rob wel boeit, boeit Utopia jou wel? Rob antwoordt dat het hem om de avontuur gaat. Het doorgroeien met de groep en niet met individuen. Uiteindelijk, weet je wat het is? Ik heb de luxe om me niet druk te maken om mijzelf. Dan kan je mij arrogant vinden, maar zo sta ik in het leven. Ik maak me er niet druk om als ik hier weer uit kom. Ik ben puur mijzelf en ik weet dat het vruchten heeft afgeworpen.

Maar er zit nog meer bij Stefanie dwars, Rob heeft haar dagen genegeerd. Volgens Rob is dat de schuld van haar zelf. Ik had duidelijk aangegeven dat ik niet meer dan maatjes met je wilde zijn. Het ging allemaal te snel. Ik wilde mijzelf behoeden van problemen. Ook vind ik niet dat ik seks met jou kan hebben alleen om de behoefte, het is geen liefde. Ik heb echt wel een mannelijke drang, maar die gaat alleen voor problemen zorgen hier. Je zit de volgende dag weer in hetzelfde schuitje. Ik wil het niet, het is niet makkelijk. Ik hoor een medaille te krijgen voor deze sh*t! Hierbuiten had ik mij niet tot je aangetrokken gevoeld. Normaal gesproken had ik dit niet tegen je hoeven zeggen, maar je dwingt mij hiertoe. Stefanie denkt dat Rob alleen zo reageert, omdat alle mannen denken dat vrouwen gevoelens krijgen als ze seks hebben gehad. Maar daar is Rob het niet mee eens, het gaat gewoon niets worden tussen ons. Als ik nee zeg, is het gewoon klaar. Zal het kwartje bij Stefanie nu wel gevallen zijn?