Benjamin, Nicole en Ivan hebben vanmorgen een gesprek gehad over de samenleving van Utopia. Het drietal filosofeert erop los.

Buiten zitten Ivan en Nicole te kletsen. Ivan probeert Nicole wat op te fleuren, ze zit een aantal dagen niet zo lekker in haar vel. Dan is het wel weer een mooie plek hè? zegt Ivan. Nicole antwoordt, ja. Maar niet voor zeven maanden! voegt ze eraan toe. Waarom is dit jouw Utopia en waarom zou je nog zeven maanden willen blijven? vraagt Nicole door aan Ivan. Omdat ik er hard voor gewerkt heb antwoordt Ivan. Ik geloofde ooit dat je hier een ideale samenleving zou kunnen opbouwen waar iedereen bij wil horen en dat wil ik niet zomaar achterlaten. Zal je ooit kunnen vertrekken vraagt Nicole aan Ivan. Zeker omdat je het idee hebt om de groep te moeten trekken. Daar heb ik Benjamin voor grapt Ivan als Benjamin net komt aanlopen. Benjamin mengt zich in het gesprek, hij vraagt aan Ivan of Utopia naar de kloten zou gaan als hij vertrekt. Nee zeker niet antwoordt Ivan resoluut. Benjamin sluit zich bij hem aan. Volgens hem is er een stabiele basis met kosten beramingen en prognoses. Er wordt meer vooruitgedacht dan ooit geweest is voegt hij eraan toe. Nicole lijkt er anders over te denken, ze vraagt zich af of het niet minder zal gaan worden? Vorig jaar zat er 23000 euro in de pot, dat hebben we dit jaar niet voegt ze eraan toe. Benjamin denkt echter dat dat met keuzes te maken heeft. Als we heel dat basisinkomen niet hadden gedaan, hadden wij dat ook. We hebben toen gekozen, of we gaan potten voor de winnaar, of willen we het gewoon leuk hebben met z’n allen. Maar uiteindelijk doen we nog steeds niks leuks aldus Nicole… Maar dan komt er een abrupt einde aan het gesprek, Ivan heeft een splinter in zijn vinger en dat heeft meer prioriteit. Ik pak zo wel een pincetje zegt Nicole zorgzaam.