Benjamin en Armanda hadden een goed gesprek

Benjamin en Armanda hebben vanmiddag een goed gesprek gehad. De twee kunnen het de laatste tijd niet zo heel goed met elkaar vinden. Zo vindt Benjamin het veganisme niet altijd even prettig. Daarom besloot hij het gesprek met Armanda uit te gaan om zo hun ergernissen uit te spreken tegenover elkaar.

Aan de picknicktafel nemen de twee plaats. Daar vertelt Benjamin eerlijk dat hij de laatste tijd niet zo blij met haar is. Benjamin vindt het niet oke hoe zij haar stemmen heeft verdeeld en ook zou ze tegen hem gezegd hebben dat hij geen komkommer mag eten. Het lijken kleine dingen maar dat alles bij elkaar is te veel voor mij voegt hij eraan toe. De komkommer situatie vind ik dat je een rare uitspraak hebt gedaan, zo verdeel je de groep in tweeën voegt hij eraan toe. Het ging nergens over. Het was gewoon een grapje is het antwoord van Armanda. Maar Benjamin vond het niet zo grappig, Armanda besluit haar excuses aan te bieden. Wel vertelt Benjamin dat hij onder de indruk is van Armanda maar soms ook een beetje te ver gaat. De dingen waar jij voor staat vind ik heel mooi en heel knap dat je daar voor strijdt. Maar van een activist is het lijntje misschien heel dun naar een extremist voegt hij eraan toe. Armanda vertelt op haar beurt weer dat ze regelmatig voor vieze veganist uitgemaakt wordt. Dit hoort alleen niemand maar als ik dan een grapje maak over komkommers is het meteen een ding aldus de veganist. Het doet me dan ook pijn dat er niemand naar me toe komt. Wanneer niemand iets zegt weet ik ook niet wat ik fout doe. Ik probeer gewoon een heel lelijke waarheid over te brengen. Dat is moeilijk om op een charmante manier te doen. Als Benjamin vraagt waarom Armanda nou precies in Utopia zit wordt ze wat emotioneel. Ze legt uit dat ze er voor de dieren en de planeet is. Maar ik heb nu ook vriendschappen opgebouwd. Wel heeft iedereen het moeilijk met mijn boodschap. Het leuke vind ik bijvoorbeeld aan Cees en Bjorn, dat zijn mijn matties hier  Zij maken er geen big deal van. Zij zeggen joh leuk en eten met gemak een worstje. Ik snap niet waarom mensen er zo zwaar aan tillen voegt ze eraan toe. En waarom mensen zo tegen haar doen weet ze niet precies, misschien is het een soort schuldgevoel terwijl dat helemaal niet nodig is.  Het enige wat ik wil is dat mensen openstaan voor mijn boodschap. Benjamin denkt op zijn beurt dat dat mensen zo fel reageren omdat het een heel confronterende boodschap is.  Dan begint Benjamin nog even over de stemmen die Armanda gegeven heeft. Armanda legt haar keuze uit, ik ga even terug naar mijn doel, toen dacht ik van nou dat worden die drie personen. Zij komen toch niet in de gevarenzone. Waarom vindt je het zo moeilijk vraagt ze door. Ik word afgerekend op het feit dat ik gestopt ben met de inzamelingsactie voor mama cash. Volgens Benjamin heeft ze wel een punt. Het komt misschien door de boodschap die erachter zit concludeert Armanda. Dat mensen zich geconfronteerd voelen en schuldig voelen en met mij een hele zware en negatieve associatie krijgen. Terwijl wij er heel luchtig over kunnen doen. Na een lang gesprek komt er een conclusie, ze moeten eerder met elkaar gaan praten en de spanning niet te hoog op laten lopen. De twee geven een high five en daarmee lijkt alles weer goed te zijn. Ik ben blij dat we even gebabbeld hebben beëindigt Benjamin het gesprek.