We blikken nog even terug op gisterenavond laat, Mark en Ivan hadden een gesprek. Een gesprek over de Utopiaan van het jaar verkiezing en frustraties over andere bewoners…

Buiten staan de twee te kletsen en beiden zien zichzelf als een geschikte kandidaat. Als je nu ziet wat er gebouwd is… Ik denk dat wij  als oud gedienden overal een vinger in de pap gehad hebben.  Alleen de volière merkt Mark op. Ivan is het daarmee eens en beide vinden dat het bouwen aan een Utopia de belangrijkste voorwaarde moet zijn om Utopiaan van het jaar te worden. Mark is benieuwd of Ivan al weet op wie hij gaat stemmen. Maar Ivan weet het nog niet, ik heb geen bewoner in gedachten. Wel weet ik dat ik vol op één iemand zal gaan, anders heeft het geen zin. Maar dan komen de frustraties van Ivan.  Mensen die heel het jaar niet vooruit te branden waren. Die je gewoon niet vooruit kreeg. Zij wilden opgeven wanneer het slecht ging. Ze wilden gewoon gaan voordat het schip ging zinken. Die periode, toen het echt slecht ging Nu willen ze allemaal dé Utopiaan worden… Van het jaar. En nog steeds komt er geen f*cking reet uit hun handen. Ik ga dan ook geen posters of iets dergelijks bestellen. Het is geen Utopiaan van december maar van het jaar toch? Geen postertes ophangen dat is niet mijn stijl. Mark vindt vol op één iemand gaan iets tactisch hebben, maar volgens Ivan ziet hij dat verkeerd. Hij denkt dat je alleen het verschil maakt, wanneer je drie stemmen aan één iemand geeft.