We schreven eerder al over het centraal van vandaag. Het ging er nogal onrustig aan toe, ook tussen Ivan en Gabriëlle. Dat kun je hier op je gemak nog eens terug lezen. Na het centraal besloten de twee elkaar op te zoeken om het uit te spreken.
De twee beginnen het gesprek met een lange knuffel. Ik kan zo tegen jou tekeer gaan maar ik hou nog steeds van je. Dat weet je toch begint Gabriëlle. Ik maak me ook geen zorgen maar ik moet toch even knuffelen. Het zijn gewoon frustraties voegt ze eraan toe. Gooi alles maar op me antwoordt Ivan geruststellend. Ik snap je wel gaat Gabriëlle verder, we zijn cool en je hebt er hard voor gewerkt. Maar ik ben het niet met je eens als je zegt alleen jij. Maar we gaan gewoon terug… Ivan ontbreekt haar, weet je hoe vaak ik dit soort momenten heb gehad? Hoe vaak ik mij als blaffende hond heb moeten gedragen? Dat er dan maar heel even naar geluisterd werd. En dat bedoelde ik met ‘mijn nek uitsteken. Gabriëlle antwoordt het te snappen waar hij vandaan komt en als jij tekeer gaat ga ik ook te keer. Zo zijn we gewoon concludeert ze. Beide lijken het uiteindelijk eens te zijn geworden. Er wordt gelachen en er volgt een high five gevolgd door weer een knuffel. Alles is bij deze weer vergeven!