Terwijl Naomi haar tas aan het inpakken is, heeft ze het met Rowena over haar toekomst In de buitenwereld.

Ik vind dertien maanden lang genoeg, zegt Naomi. Nicole lijkt ook wel weg te willen.  Ik zit hier ook alweer vijftien maanden. Ik kan niet meer! lacht ze met een knipoog. De rest moet lachen. Rowena grapt dan dat zij het al lang vindt, en ze zit er nog maar net drie maanden. Naomi bekijkt haar tijd positief ik kan nu ook koffie drinken! Ik ben een echte vrouw geworden zegt ze vervolgens trots tegen Mark. Maar angs om weg te gaan heeft ze wel. Ik ga zo veel zweten vandaag van de angst en de zenuwen. Ik heb nu al klotsoksels. Van dat koude, vieze zweet. Een soort angstzweet voegt ze eraan toe. En dan bedenkt Naomi zich opeens dat ze ook haar veertien huisgenootjes hier achter moet laten. Ik vind het moeilijk om buiten geen mensen om me heen te hebben die dit begrijpen. Zij hebben dit niet allemaal meegemaakt. Rowena is het met haar eens. Buiten zullen ze nooit begrijpen hoe het is om in de loods te leven, denkt ze. Rowema advsieert Naomi wel om lekker rustig aan te doen en te genieten van de mensen die ze zo gemist heeft. Nee antwoordt Naomi, ik ga knallen en mijn doelen aanpakken. Ik wil gewoon door! zegt de bijna oud bewoner van Utopia…