Ivan over zijn tijd in Utopia

Ivan is nu een paar dagen geleden uit Utopia vertrokken. Maar voordat hij definitief het terrein verliet hield hij nog een interview. We zullen dat in dit nieuwsbericht voor je omschrijven. Want hoe heeft Utopia zijn tijd in Utopia ervaren?

Ivan begint zijn verhaal waarom hij gekozen heeft om naar huis te gaan. Ik heb altijd geroepen ik verlaat Utopia pas op het moment dat het goed voelt. Maar in eerste instantie had ik nooit gedacht dat het in mij op zou komen dat ik Utopia zou verlaten. Ik ben er nu uitgestapt omdat ik vertrouwen heb in de groep en dat ik weet dat ze goed zorg zullen dragen voor Utopia. En dat het in goede handen is. Dat geeft me een gerust gevoel en daarom kon ik Utopia verlaten.  Mijn eerste weken waren leuk, spannend en uitdagend. Het was allemaal nieuw en ik kick op uitdagingen. Ook heel veel prikkels maar super gaaf! Toen Nicole voor het eerst binnen kwam dacht ik oh oke… Maar toen wist ik het eigenlijk al. Ze had een verhaal stond sterk in haar schoenen en hou van krachtige vrouwen. Zij was er zo een en dat straalde ze ook uit. Ik had toen al een beetje besloten dat het wat ging worden. Alle momenten waren leuk met Nicole, zelfs de downs. Ik zei net ook al ik kick op uitdagingen en ik leer daar ook heel veel van. Ik maak het mezelf ook niet makkelijk en ik doe ook uitspraken en handel op bepaalde manieren waarop ik het mijzelf ook moeilijk maak. Ik koester de momenten dat Nicole er voor mij was wanneer ik haar nodig had. Ze was mijn ruggengraat en wist dat ik op haar kon rekenen en zij op mij. Ik zou mijn tijd met haar te kort doen als ik dat in één woord uit moet leggen. Elke dag dat ik wakker werd begon voor mij alweer een mooie dag. Elke dag heb ik wel wat beleefd en een leuke dag gehad. Maar wel komt het kickboks gala ter sprake. Volgens Ivan is het gewoon het totaalplaatje, alles is leuk. Een bijzonder zwaar moment was dat ik de bruiloft van mijn broer niet mee kon maken. Dan zit je opgesloten en je enige broer maakt een bijzonder moment mee waar je niet bij kunt zijn. Dat was vrij pittig maar hij wist waar ik het voor deed. Ik vond het fijn dat ik alsnog wat mee kon krijgen van zijn bruiloft. Maar ik vind het nog steeds kl*te dat ik er niet bij kon zijn. Daar baal ik nog steeds van en voel ik me schuldig over. Met Joey, LauraB, Nicoline, Rienk, Ruud, Billy, kon ik het beste mee opschieten. Eigenlijk de oude bewoners. Wilco, Vanessa en van de nieuwe bewoners: Rob, Victoria, Gina, Mark, Benji, Bas. Ik kan ze allemaal wel opnoemen, ik ben iemand die niet snel vrienden maakt of snel in zijn hart neemt. Maar het zijn allemaal mensen die blijven hangen. En ik ben ervan overtuigd dat die vriendschappen zullen blijven voortbestaan. Maar het bizarre is dat ik met de mensen waar ik geen klik mee had het meeste van leer. Toen ik binnen kwam stonden er wat wanden in de loods die kamers gescheiden hielden, één toilet, een werkschuur en Utopia bay en dat was het wel. Gaande weg groeide dat, mijn eerste project was de toilet afmaken waar een begin aan was gemaakt. Ik had dat nog nooit gedaan dus het was een uitdaging voor mij maar super leuk. En een gym in vier dagen gebouwd, ook super leuk. De wellness, cordwood, vide, mee geholpen aan Le Luifel. Eigenlijk alles wat daar staat, elke schroef, elke plank en elk gebouw wat daar staat heeft gewoon een herinnering. Voordat ik weg ging heb ik nog een rondje gemaakt, overal zitten mijn handjes wel in. Maar ik heb ook gezorgd dat er een gezonde structuur is, een fundament waar mensen nu op voort kunnen bouwen. Bijvoorbeeld de driedeling, dat mensen taken krijgen, leiding over bepaalde projecten krijgen, de financiën, dat mensen na blijven denken. Kortom zorgen dat het bedrijf en de samenleving draait. Ik ga nu lekker naar huis en lekker aarden. En dan doorpakken, de kennis en ervaring gebruiken die ik hier heb opgedaan. Er wat moois van maken, ik heb er heel veel zin in. Ik zit vol met energie!