We schreven al over de ruzie tussen Cees en Michael. Vandaag heeft Michael het toch weer goedgemaakt met mede bewoner Cees. Ondanks het feit dat hij helemaal klaar met hem was.

Terwijl Cees zijn brieven aan het thuisfront aan het schrijven is begint Michael het gesprek. Even over gisteren, ik gaf duidelijk mijn grens aan. En de manier waarop je me aansprak met hey vriend valt niet in mijn normen en waarden. Dat was gewoon de druppel voor mij. Achteraf heb ik wel spijt dat ik geschreeuwd heb. Schreeuwen is onmacht dat heb ik ook geleerd en dat weet ik ook. Mijn excuus voor het schreeuwen. Ik wilde er bij je op terug komen maar er waren toen een paar dingen tegelijkertijd. Ik hoop dat je mijn grenzen accepteert. Nogmaals excuus voor mijn gillen maar ik hoop ook dat je me niet meer aanspreekt met hey vriend. Dat klinkt neerbuigend, Ivan zei het ook al. Ik ga het donderdag ook in het centraal gooien dat ik dit niet fijn vindt. Volgens Cees was het niet zo bedoeld, ben ik niet je vriend? Michael legt uit dat het aan de context lag. Het klonk toen neerbuigend. Cees zegt dat het niet zo bedoeld is en Michael geeft toe dat het dan zijn interpretatie was. Cees benadrukt nogmaals dat het absoluut niet zo bedoeld is. Ik bedoelde het positief, ik wilde gewoon iets uitleggen. En legt nog eens de situatie uit. Volgens Michael was het een samen hangsel van meerdere omstandigheden. Ik hoop dat je mij accepteert en dat ik er altijd later met je op terug komt. Ik heb dit als vriend verkeerd geïnterpreteerd. Cees accepteert Michael zeer zeker, het zat mij ook niet lekker. De twee geven elkaar een knuffel en daarmee lijkt alles weer opgelost. Vrede in de tent!