Rob lijkt helemaal klaar te zijn met mede bewoner Bronno.  Hij doet zijn best blijkt geen relatie aan te kunnen met Bronno. Hij is helemaal klaar met zijn gedrag en zijn houding.

Bjorn en Rob zaten afgelopen avond na een lange dag op de markt samen om te evalueren. Ze hebben het over de financiën, maar ook over het centraal, waarbij Bronno niet aanwezig was. Zo raar, dat ie er niet bij kwam zitten begint Bjorn. En ik zie bij hem helemaal geen handicap. Natuurlijk is het soms lastig, ik zou ook geen been willen missen, maar zijn handicap is zijn mentaliteit voegt hij eraan toe. Vervolgens legt Rob uit aan Bjorn dat het missen van een been wel te maken kan hebben met zijn gedrag, maar dat het niet de oorzaak, laat staan een excuus kan zijn. Het kan er wel voor gezorgd hebben dat hij nu zo’n een bewijzingsdrang heeft daardoor voegt hij eraan toe zegt. Om het te compenseren, ja vult Bjorn aan. Rob ziet een bepaald patroon in bij Bronno. Zo gebruikt hij altijd weer dezelfde excuusjes. Dan zegt ie weer dat hij gevangen zit in zijn lichaam. Als het niet zijn been is, is het wel zijn rug en dan weer zijn rib of zijn arm. Dat is een patroontje wat je ziet alfus Rob. Hij ligt gewoon niet lekker in de groep en als ik hem daar op aanspreek, zegt ‘ie oh, daar ben ik niet bezig.  Nou prima, deurtje dicht vervolgd hij pissig. Het bizarre is, en dat heb ik hier nog nooit meegemaakt, dat ik echt niks met hem kan. Ook niet een bepaalde manier van omgang, ik kan hem alleen negeren. Als ik in zijn ogen kijk, zie ik verdriet. Het is eigenlijk een heel klein jongetje die gevangen is in een heel groot lichaam. Heeft Rob gelijk?