Victoria zit binnen een tosti te eten als Rob bij haar  komt zitten. Het gesprek gaat over de zojuist gekozen dictator Jessie. Victoria is bang dat er nu veel mensen gaan klitten, om dicht bij de leider te staan. En Rob hoopt dan weer dat Jessie zijn focus kan houden. Het zit er namelijk wel in, maar er moet er eerst iets anders uit. Dat is namelijk die bepaalde arrogantie die hij wel eens kan hebben, als hij doorschiet van onzekerheid naar narcisme. Maar dat is wat hij zich heeft aangeleerd om zijn onzekerheid te verduisteren voegt hij eraan toe. Maar van de andere kant denkt Rob dat Jessie nu wel aanvoelt dat er veel van hem verwacht wordt. Hij zal de groep met zich mee moeten krijgen gaat Rob verder. En daar zit een bepaald spanningsveld natuurlijk. Hij zal zich opstellen als klein jongetje en heel vriendelijk doen denkt Rob verder. Maar Rob is er zeker van dat Jessie de juiste persoon is om dit proces te ontwikkelen. En hij kan zichzelf ook weer laten zien en zijn goede kwaliteiten vult Victoria aan.

Ook Ramona en Rowena hebben een gesprek over Jessie. Ramona laat weten dat ze niet op Victoria gestemd heeft omdat zij niet wil dat ze extra verantwoordelijkheden van een leider er niet bij hoeft te dragen. Victoria heeft het volgens Ramona al zwaar genoeg en doet genoeg voor het groepsproces. Ik wil liever dat een leider met met concrete dingen komt en niet over gevoel van het onderbewustzijn praat, daar kan ik weinig mee voegt ze eraan toe. Met het verhaal van Victoria kon ik niets mee. Maar ik hoop wel dat Jessie stopt met stiekeme dingen, want anders krijgt hij dit direct te horen. Rowena vindt het op haar beurt allemaal prima. Ik zie wel wat er gaat gebeuren. Het gaat er alleen niet om wie de leiding heeft, maar wie iedereen is en wij die personen willen.