Gisteren was het Moederdag, dat is vast en zeker niemand ontgaan. Op vrouw.nl kwamen we een interview tegen met niemand minder dan de moeder van Bas. Zij moest Moederdag immers alleen zonder Bas doorbrengen. En wat doet dat nou met haar? En wat doet het met haar dat Bas al zo lang weg is? We hebben het hier voor je omschreven.

Anneke de moeder van Bas vertelt dat haar zoon een paar dagen voor Moederdag vertrokken is naar Utopia. En ik heb Bas dus eigenlijk bijna één jaar niet gezien. Ik zie hem wel iedere dag, zodra ik thuis kom. Dan ga ik even kijken wat er gebeurd is. En natuurlijk zijn er momenten die je als moeder niet perse wilt zien. Ik heb geen zin in intieme dingen. Dat voelt ongemakkelijk en probeer dat ook wel eens in de brieven aan te geven. Ik heb wel het idee dat Bas en Do het hartstikke leuk hebben met elkaar. Maar het is wel zo dat ik me soms even druk maak. Dan wil ik eigenlijk constant mee willen kijken van wat er gaat gebeuren en hoe hij het op gaat lossen. En dat is wel eens lastig, want het is een verslaving. Je wilt zo veel mogelijk zien en horen. Ik ben verslaafd aan mijn eigen kind. Als moeder weet je ook niet dat wat je ziet of dat echt is. Dat boksgala, toen dacht ik oh my god. Als Bas gaat boksen, die kan dat helemaal niet! Ik heb toen ook gebeld met de redactie. Dat als ze het door zouden zetten ik de boksbond in wilde schakelen. Want ik laat Bas niet in elkaar rammen. En achteraf lijkt dus ook wel dat het spel is. Maar dat had ik dan niet door. Ik had het heel fijn gevonden om deze Moederdag hem in de armen te kunnen sluiten. Om te “huggen”. Maar dit is een avontuur waar hoop ik een eind aan komt als hij er vijftien maanden in zit. Dan is ie weer voor mij…