Onlangs heeft Cemal een brief in ontvangst genomen van zijn vader. Hierin stond voornamelijk goed nieuws voor Cemal, echter was er ook een minder leuke mededeling. Cemal zijn zusje is omgekomen door een auto ongeluk. Door dit nieuws is Cemal uiteraard emotioneel. De groep steunt hem gelukkig wel.

De bewoners zitten bij elkaar. Victoria heeft het woord over Because we Carry. Cees vraagt even of er even aandacht besteed kan worden aan Cemal, omdat hij een zware brief ontvangen heeft. Cees legt uit dat het mooi nieuws is, maar dat er een vervelend nieuwtje in de brief zat. Door dit nieuwtje is Cemal erg emotioneel. Cemal neemt hierna het woord. Hij begint met het voorlezen van de brief. De andere bewoners zijn erg stil en zijn onder de indruk van de brief.

Nadat hij de volgende zin gelezen heeft: “jou achterlaten was heel moeilijk. Maar jij leeft en ik ook. We kunnen elkaar nog zien. Helaas kan ik dat niet zeggen over je zusje”, is hij stil. Als hij verder wilt gaan met het voorlezen van de brief, begint zijn stem te trillen. De emoties komen naar boven en hij pinkt een aantal tranen weg.

Cees neemt het van Cemal over. Nadat het nieuws over het auto ongeluk eruit is, komt er medeleven vanuit de groep. De groep vindt het heel erg. Als Cees klaar is met het voorlezen van de brief, volgt er een applaus.

Nadat dit gebeurd is, bekijken de Utopianen de foto’s van Cemal’s familie, welke bijgevoegd bij de brief waren. De vrouwelijke Utopianen merken op dat Cemal een knappe familie heeft. Vooral zijn oudere broer, met dezelfde naam, valt goed in de smaak bij de vrouwen. Romana vraagt of hij al getrouwd is, waarna iedereen moet lachen.

Cemal krijgt enorm veel steun vanuit de groep. Vooral Cees probeert Cemal erg op te vrolijken. Op een gegeven moment, moet zelfs Cees traantjes wegpinken.