Rianne heeft Rob naar huis gestuurd, maar voordat hij definitief de buitenwereld in ging hield hij nog een interview wat we hier voor je zullen omschrijven.

Ik ga het meeste de mensen missen want mijn Utopia draaide altijd om de mensen die erin zitten. Ik heb hechte vriendschappen opgebouwd daar. De hectiek ga ik ook wel missen daar. Het gaat daar 7 dagen in de week maar door en er komt nooit een eind aan. Er zijn altijd schreeuwende mensen of er is ruzie. Er is altijd wat. Mensen buiten denken wel eens dat het rustig is maar dat is niet zo. Het gaat maar door. Ik kwam binnen voor het avontuur en dat doel is goed behaald. Ik weet nu ook voor het eerst in mijn leven wat ik nu wil gaan doen. Dat wist ik daarvoor nooit. Ik ben nooit binnen gekomen met één doel. Ik ben gekomen voor de ervaring en hoe voelt het om zo’n vrije geest als mij op te sluiten. Dat is gelukkig goed gegaan. Ik ben Utopia in gegaan met allemaal stelletjes. Ik weet nog dat het uit ging tussen Ivan en Nicole door een opmerking van mij. De lockdown was pittig maar heb dat nooit zo ervaren. Ik kijk er nu op terug en kan er alleen maar van na genieten. Je kunt je niet voorbereiden op dit wereldje. Het is gewoon een ander wereldje. Iedereen komt langs met ik ga dit en dat doen maar uiteindelijk komen ze erachter dat het anders werkt. Om dan te leren hoe het werkt is erg mooi. Het afscheid van Stiff viel mij het zwaarst. Dat heeft op mij de meeste indruk gemaakt ook door haar reactie. En daar was de hele groep ook van slag door. Als iemand echt niet weg wil is het bijna gemeen. Zij was er nog niet klaar voor op dat moment om weg te gaan. Op dat moment viel er echt iets weg en die plek moest opgevuld worden. Victoria en ik hebben gewoon een bijzondere band, we kunnen bijna elkaars gedachten lezen. We snappen elkaar en konden elkaar ook steunen. We maakte elkaar sterker als team. Het is wel iemand die in mijn hart zit samen met Benjamin. Dat zijn daarbinnen mijn beste maatjes. Ik baal er niet van dat ik mijn 15 maanden niet heb gehaald. Niet in deze situatie want ik was ook echt klaar. Mijn focus lag altijd op de vijftien maanden omdat dat het hoogst haalbare is. En was voor mij ook letterlijk de eindstreep geweest. Maar nu in deze situatie was het ook heerlijk om weg te mogen. Ik ben uit geleerd, ik ben nu Utopiaan en wil andere dingen gaan doen. Waar in de buitenwereld veel meer te halen valt dan voor mij binnen in Utopia.