Rowena is inmiddels weer even terug in de mini samenleving Utopia. Ze is een paar dagen naar Nepal geweest om het goede doel Free a Girl te helpen. Toen ze net terug was deed ze al een poging om over haar emotionele avontuur te vertellen maar dat werd haar te veel. Afgelopen avond deed ze wederom haar verhaal.
Als iedereen bij elkaar zit begint Rowena te vertellen. Allereerst merkt ze op dat de bewoner zich niet zo druk moeten maken. En benadrukt vervolgens dat ze het moeilijk vindt om te verwoorden wat ze gezien heeft. Ik probeer een balans te vinden terwijl ik eigenlijk denk waar hebben we het over voegt ze eraan toe. Ook al staan we zo veel in de min, we zijn rijk gaat ze verder. Na dit gezegd te hebben begint ze te vertellen vanaf het moment dat ze in Nepal aan kwam. De bewoners luisteren aandachtig. Rowena praat aan een stuk door. En benadrukt een aantal keer dat de bewoners dankbaar moeten zijn voor wat zij hebben. Dan vertelt Rowena over één van de verhalen die haar enorm is bijgebleven. Het verhaal gaat over een meisje van twee. Ik durf het gewoon niet te vertellen zegt ze terwijl haar stem begint te trillen. Maar vertelt toch verder. Ook gaat het over Nepal en Free a Girl. Ze vertelt verschillende verhalen. Aan het einde van haar verhaal vertelt ze dat ze heel dankbaar is. Dan word ze toch even emotioneel en zegt dat ze nog even tijd nodig heeft omdat ze het moeilijk vind om de juiste balans te vinden. Ik wil niet zeuren. Want wat ik voel, is niks vergeleken met wat zij voelen. Met mij gaat het gewoon goed benadrukt ze. Als Rowena is uitgesproken volgt er applaus. Zodra er een video beschikbaar is over deze gebeurtenis zullen we deze in dit bericht plaatsen.