De dag voor Karin is niet zo leuk begonnen. Ze is verdrietig omdat ze al een paar dagen kledingstukken kwijt is. En daar bovenop kan ze haar sjaal nu ook niet meer vinden. Dit maakt haar dan ook emotioneel en Ramona besluit het gesprek aan te gaan met haar mede bewoner. Ze slaat een arm om Karin heen. Ze begrijpt dat het vervelend is als er dingen kwijt zijn. Karin barst in tranen uit. En vertelt dat ze het niet fijn vindt dat iemand aan haar spullen heeft gezeten en kwijt heeft gemaakt. Ik ben boos op mijzelf en vindt het stom dat ze hierom huilt. Ramona verzekerd haar dat Karin niet boos op zichzelf hoeft te zijn en dat het begrijpelijk is dat ze er verdrietig om is. Om haar te troosten probeert ze mee te denken waar de kledingstukken kunnen liggen.