Na het centraal van vandaag loopt Do met een sip gezicht bij haar vriend Bas vandaan. Bas komt al gauw achter haar aan, tilt haar op en geeft haar een dikke zoen. Alles lijkt daarmee weer goed te zijn maar al snel komen we erachter dat dat niet zo is. Do voet zich namelijk ondergewaardeerd door haar vriend.
Ik ga toch wat tegen je zeggen, anders gaat het aan me knagen begint ze het gesprek waar ze erg tegenop ziet. En verwijst naar Bas zijn speech tijdens het centraal waarin hij de kas benoemde en de actie die hij met Boyd wil uitvoeren. Do vindt het een goed initiatief maar het doet haar pijn dat haar naam niet één keer genoemd is, terwijl zij net zo hard heeft meegewerkt aan de bouw van de kas. Met een trillende stem zegt ze dat ze alleen maar gezien wordt als het vriendinnetje van Bas. Maar ik ben meer dan dat. En dat jij dat ook zo ziet doet mij wel het meeste pijn voegt ze eraan toe. Bas staat ondertussen wat onhandig naast huilende Do. Ik ben alleen maar het meisje achter Bas gaat Do verder. Het gebrek aan waardering valt mij zwaar. Nadat Bas haar een kus heeft gegeven loopt Do verdrietig weg. Bas blijft verbouwereerd achter.