Rianne over haar tijd in Utopia
Rianne is enige tijd geleden door Boyd naar huis gestuurd. Voordat ze definitief Utopia achter zich liet gaf ze nog een interview wat we in dit bericht voor je omschrijven. Hoe heeft Rianne haar tijd in de mini samenleving ervaren?
Rianne merkt op dat het erg rustig is zo buiten de poort. Het is wel even anders als je in een keer buiten de poort komt. En de hele dag daar allemaal drama om je heen hebt. Jullie hebben de afgelopen avond rebel Rianne gezien en dat geeft wel aan dat ik een doorzetter ben. En dat ik echt knok. Ik kwam binnen in Utopia en had toen eigenlijk een bruine loods verwacht. En dan kom je binnen en dan is ie ineens wit. Toen dacht ik waar ben ik beland?! Dat was echt een shock maar ben daar heel hartelijk ontvangen. De sfeer zat er goed in maar ik kwam wel in een pittige battle terecht. Maar ook daarin heb ik laten zien dat ik van aanpakken weet en mij er doorheen knokte. Ik was in het begin zeker op zoek naar mijn plek binnen de groep. Dat heb ik eigenlijk altijd wel gehad. Er is wel één iemand geweest die er door dik en dun voor mij is geweest, dat is Do. Helaas heb ik ook van Gert-Jan afscheid moeten nemen. Dat was ook mijn maat in het begin. Kevin is ook echt een gouden gozer die ik heel erg in mijn hart sluit. Maar ook Gina en Victoria. En weet je, het zijn stuk voor stuk toppers. Ik ben van nature een harde werker en iedereen doet het op zijn of haar manier. Maar bij sommige mensen had ik wel mijn twijfels of ze er niet een tandje bij konden zetten. En dat heb ik ze ook echt wel vaker laten weten. Ik denk ook wel dat ik met iemand op de bank beland ben die een tantje erbij konden zetten hoor. Voordat ik Utopia in ging had ik natuurlijk een doel gevestigd om het wereldrecord van Denis Storm te verbreken met de bh’s open maken. Wat was dat een spannende avond zeg! Ik ben blij dat ik toen op de groep kon leunen, ze hebben mij de hele dag opgevangen en gesteund. Je staat er op dat moment niet meer alleen voor en dat is heel fijn. Ik wilde ook iets met foodtrucks gaan doen, dat heb ik met het duizend dagen feest weten neer te zetten. Ik wilde feestjes organiseren. Dus meerdere doelen gehad en behaald. Er zijn heel veel mooie momenten geweest maar ik denk het moment dat ik met het duizend dagen feest op het podium stond en het nummer klonk “you never walk alone”, toen had ik echt het gevoel dat ik als lonely soldier tussen de Utopianen er niet alleen voor stond.
De enige die niet nep is