Bas en Do hebben duidelijk het één en ander te bespreken. Zonder een woord te wisselen lopen ze over het terrein. Bij het hek van het weiland stoppen ze en staren ze voor zich uit. Het is uiteindelijk Do die de stilte verbreekt. Ik heb geen zin in gedoe begint ze. Bas antwoordt dat Do dit gedoe zelf creëert. Do laat daarna duidelijk weten dat het haar niet lekker zit dat er bepaalde zaken onbesproken blijven en dat Bas vaak niet hoort wat zij zegt. Gisteren heeft Do namelijk een aantal keer geprobeerd met Bas een gesprek aan te gaan, maar dit is niet gelukt. Ik vind het gewoon vervelend dat als ik iets aankaart, jij het vaak maar wegwuift legt ze verder uit. Bas geeft op zijn beurt een slechte nachtrust hiervan de schuld. Nadat het weer een tijd stil is geweest vervolgd Do haar verhaal. Ik heb het gevoel dat ik deel uitmaak van jou en wat voor jou belangrijk is. We waren samen sterk en dat is nu niet meer zo. En het feit dat jij dat niet mist zit mij dwars voegt ze eraan toe. Nu ontstaat er een afstand gaat ze verder. Bas zegt even aan zichzelf te willen denken. We zijn allebei zo bezig met ons eigen gevoel, zodat ons gevoel naar elkaar ontbreekt probeert hij uit te leggen. Ik denk dat we niet uitkomen op deze manier antwoordt Do met een trillende stem. Bas zegt niks en de twee staren weer in het niks. Zonder er samen uit te komen, lopen ze in stilte weer naar binnen.