Het zonnetje schijnt ook in Utopia. Maar niet iedereen is er blij mee, zo staat het gezicht van Jessie op onweer. Volgens hem denken zijn mede bewoners dat de mini samenleving een groot vakantieparadijs is. Jessie is dan ook klaar met alle verantwoordelijkheden en hij wil na dit kwartaal lekker zijn eigen ding gaan doen. Hij noemt Romy als voorbeeld. Ze is sinds het vertrek van Victoria verantwoordelijk voor de bar en zij geeft zichzelf de privilege om blikjes energiedrank te drinken. Iedereen doet maar wat voegt hij eraan toe. En wanneer ik iemand ergens op wijst, dan krijg ik “de zwartepiet”. Want waarom kunnen we schijt hebben aan een afspraak over de bar, maar een afspraak over de financiën is wel weer bindend?! Alleen maar bindend voor mij… We maken met z’n allen een afspraak. Vervolgens komen andere mensen het niet na. Ik spreek mensen erop aan. Vervolgens krijg ik er ook nog van langs. Dat gaat helemaal nergens meer over vervolgd hij geïrriteerd. Ramona hoort zijn verhaal aan en begrijpt waar zijn frustratie vandaan komt. Ook zij is van mening dat de verantwoordelijkheid voor de bar wordt onderschat, want het is meer dan alleen een wijntje inschenken. Jessie voegt er nog aan toe dat bewoners hem regelmatig om advies vragen maar als hij een antwoord geeft wat niet in de smaak valt dan zijn de rapen weer gaar.  In principe wordt er geen advies gevraagd, maar bevestiging legt hij verder uit. Het is meer van ik wil akkoord krijgen en zo niet dan breekt de pleuris uit. Het is gewoon heel vermoeiend zucht hij.