Als René en Bas achter de computers zitten begint René het gesprek over zijn mede bewoner. Hij snapt niet dat Beau het pikt dat er vaak grapjes over haar accent worden gemaakt. Al gauw heeft René het over normen en waarden. Wat mijn normen en waarden zijn, zijn niet iemand anders zijn normen en waarden merkt hij op. En die praatjes hier allemaal, daar ben ik klaar mee voegt hij eraan toe terwijl Beau nu ook aandachtig luistert.

René noemt als voorbeeld Jessie. Ik kan het op persoonlijk vlak heel goed met hem vinden, zakelijk vind ik hem gewoon een pannenkoek vertelt hij. Beau biedt een lustrerend oor maar houdt verder haar mond terwijl René verder praat over de groep. Zo stoort René zich ook nog aan de groepjesvorming binnen de groep en is hij blij dat er steeds nieuwe bewoners bij komen. Ik probeer vat te krijgen op de oude garde, maar zij hebben hun tijd gehad. Wegwezen gaat hij verder. Maar René is wel heel erg blij is met Kevin. Volgens hem is Kevin één van de weinigen die het snapt. Na zijn hart te hebben gelucht komt René, zonder woorden van Beau tot de conclusie dat hij meer dingen los moet laten. Maar over zich heen laten lopen zal hij nooit toelaten en daarom adviseert hij Beau ook om het niet te pikken dat er grapjes over haar accent worden gemaakt. Beau reageert dat ze er geen problemen mee heeft en er wel om kan lachen.