Bas heeft na 2.5 jaar Utopia verlaten. Maar voor hij de buitenwereld echt in ging gaf hij nog een interview over zijn lange verblijf in de mini samenleving. Hoe heeft de langs zittende Utopiaan ooit zijn tijd ervaren?

Bas vertelt dat het erg onwerkelijk is om weer buiten Utopia te staan. Maar ook wel als een opluchting. Het is toch apart, ik heb daar 2.5 jaar gewoond. En nu ben ik gewoon weg! Ik was gewoon klaar en ik had geen zin in de winter. Buiten begon steeds meer naar mij te roepen zeg maar. Dus daarom heb ik besloten naar huis te gaan. De reacties die de bewoners gaven waren geschokt, iedereen dacht natuurlijk dat ik oneindig zou blijven. Mensen waren het er niet mee eens en verdrietig. Maar heel veel mensen snappen het nu wel, 2.5 jaar is niet niks. Het afscheid was lastig, ik had al lang in mijn hoofd dat ik weg wilde. Voor mij was het niet zo emotioneel maar voor anderen wel. Billy en Beau die hadden het het moeilijkst. Ik heb de dieren mee genomen, dat is omdat ik ze zelf heb aangeschaft of heb gekregen. Ik vind dan ook dat ik daar de verantwoordelijkheid over moet nemen om ervoor te zorgen dat ze weer ergens mooi terecht komen. Daarom gaan ze naar een mooie kinderboerderij, waar ik ze vaak kan zien. Toen ik hier binnen kwam voelde alles niet, als een trip, als een soort werkvakantie of zo. Juist omdat je er zo van gaat genieten, gaat alles snel en vergeet je veel dingen. Daarom ben ik ook blij dat alles is vastgelegd. Kan ik alles nog terugkijken! Ik ben 2.5 jaar ouder geworden, een stukje slimmer of dommer misschien. Maar wel wat bewuster, ik ben gegroeid. Niet veranderd maar wel gegroeid. Na 2.5 jaar heb ik heel veel mensen zien komen en gaan. Wat mensen misschien niet verwachten, maar ik had een goede klik met Ivan. Met Ruud, Ramona, Rowena, Armanda, Victoria, Do natuurlijk. Ik heb wel eens met wat mannen gezoend maar dat was gewoon uit pure gekkigheid. Of dat vrouwen zeiden van ja dat doe je toch niet. Zo heb ik volgens mij meer mannen gezoend dan de vrouwen binnen. Maar het was gewoon voor de lol! De hoogtepunten was het kickboksgala, vooral het moment dat ik niet ging vechten. De Utopia spelen vond ik erg leuk om te doen. Mijn eigen strandtentje, natuurlijk alle grappen. Zoenen met Patricia Paay, het duizend dagen feest. En natuurlijk dat ik Utopiaan van het jaar werd en dat ik een standbeeld heb laten maken. Dat was bijna mijn dood. Het is eigenlijk te veel om op te noemen. De dieptepunten waren toch wel dat mijn eenden dood gingen. Ik denk dat ik straks weer moet leren rijden. Ik ben vervreemd van de buitenwereld. Ik moet denk ik weer even aarden of zo. En mijn ouders, vrienden, familie en oud bewoners te zien. Ik wil mijn ouders en familie bedanken die mij altijd hebben gesteund, ook al ben ik 2.5 jaar van huis gegaan. Ze hebben nooit gezegd kom naar huis. Maar natuurlijk ook de kijkers, de bezoekers. Want zonder hen was dit programma niet mogelijk.