Mehmet en José belanden in een discussie. José wilde iets vragen aan hem over een bestelling maar hij was niet gediend van de toon waarmee ze sprak. Dit maakt José dan weer boos en even later praten de twee er nog eens over. We zijn oud en wijs genoeg om op een volwassen manier met elkaar te communiceren legt Mehmet uit. En merkt op dat hij het fijn vindt als José het in de toekomst op een aardige manier vraagt. Maar hier heeft José op haar beurt geen oren naar, ze vindt dat ze de vraag op een normale manier heeft gesteld en is het zat dat Mehmet nooit tijd heeft om haar verzoeken te behandelen. Mehmet benadrukt dat hij wel bezig was met de financiën maar met andere werkzaamheden bezig was dan bestellingen. Het gaat ook om de manier waarop je het aangaf legt hij nog eens uit. Dit gelooft José niet, volgens haar lag het niet aan de manier waarop ze het vroeg maar aan het feit dat hij nooit haar vragen wil behandelen. De twee kibbelen verder en komen er niet uit. José laat stoïcijns weten dat ze het de volgende keer op dezelfde manier zal vragen.