Demi heeft zich na al het geruzie teruggetrokken in de boot om even tot zichzelf te komen. Romy komt bij haar kijken en al snel barst ze weer in snikken uit. We begonnen elkaar echt leuk te vinden, ze zeggen dat toch dat je iets pas mist als het er niet meer is huilt Demi. Romy begrijpt haar en probeert haar met lieve woorden te troosten. Het is toch hartstikke logisch dat je je zo voelt Deem gaat Romy verder. Demi vertelt daarna dat ze er zo van baalt dat Senna de envelop open heeft gemaakt die uiteindelijk niet voor hem bedoeld was. Hij had helemaal niet hoeven gaan, het is zo’n domme fout gaat ze verder. Ik wil niet bij de pakken neer gaan zitten en ik ga steeds maar door en door. Maar ik wil niet dat Senna denkt dat het me niet interesseert huilt ze. Romy blijft haar troosten maar Demi blijft maar snikken. Als dat maar goed komt…