Gisteren hebben de bewoners veel inkomsten gegenereerd met de tweede open dag. Vandaag besluit de groep om met z’n allen bij elkaar te komen. Want wat gaan de bewoners doen met al dat geld en wat hebben ze nodig? Samen besluiten ze wat er bestelt moet worden en wat wie de komende tijd gaat doen. Het is een lang maar productief centraal, de bewoners weten precies wat ervan wie wordt verwacht de komende tijd.

Jessie lucht naderhand haar hart bij Hiske. Ze geeft aan dat ze het gevoel heeft dat ze als jonge bewoner regelmatig wordt overruled in gesprekken en discussies. Ze heeft het idee dat ze niet serieus genomen wordt terwijl haar aandeel in de samenleving heel groot kan zijn, of in ieder geval groter kan zijn dan dat het nu is. Als voorbeeld neemt ze dat zij onder andere met haar handeltje veel geld ophaalt tijdens de open dagen maar dat ze niet het gevoel krijgt dat dit wordt gezien door de andere bewoners. Hiske begrijpt Jessie wanneer ze het gevoel krijgt dat ze weinig wordt gewaardeerd voor wat ze doet. Soms worden wij vergeten vervolgt Jessie sip. Ook Christel die aan is geschoven bij het gesprek, zegt dat zij nog geen een keer een compliment heeft gehad voor haar handeltje. Verder heeft Jessie het gevoel dat er weinig ruimte is voor eigen inbreng. De groep bestaat uit een aantal haantjes, die beslissen wie wat gaat doen. Deze zelfde personen eigenen zichzelf taken toe, zonder te kijken wie hier nog meer interesse naar heeft. Jessie heeft op dit moment geen zin om er tegenin te gaan maar weet van zichzelf dat er een dag gaat komen dat ze haar mond opentrekt. Hiske raadt haar aan dit juist te doen. Ik denk dat je meer steun krijgt dan je denkt maar die mensen trekken hun mond niet open eindigt ze.