Jessie kijkt of er post in de brievenbus zit, maar helaas is deze helemaal leeg. Ze beent geïrriteerd weg. Als je zo rond blijft lopen… zegt Mike. Hij staat vlakbij de brievenbus en ziet dat er iets met Jessie aan de hand is. Jij hebt toch ook wel eens je momentjes antwoordt Jessie. En loopt naar Mike toe en ze vertelt dat op post zit te wachten. Mis je thuis vraagt Mike. Jessie begint meteen te huilen. Mike probeert haar te troosten en hij slaat een arm om haar heen. Ik had het niet zo erg verwacht zegt Jessie snikkend. Ik heb het ook al een aantal dagen niet naar mijn zin. Mike vraagt vervolgens of hij iets voor Jessie kan doen maar ze weet niet wat. Het valt haar zwaar dat ze nergens kan helpen. Daar weet Mike wel wat op. Kom dan we gaan nu een schommelstoel maken zegt hij. Het plan van Mike lijkt te werken, want er komt een glimlach op het gezicht van Jessie.