Brandon gaat de confrontatie met Shelley aan, hij vindt haar schijnheilig

Zodra Brandon uit zijn bed is, stapt Shelley op hem af. Ze wil graag weten waarom hij tegen Adriaan heeft gezegd dat zij hem vindt stinken. Dat heb ik gehoord zegt Brandon. Shelley begrijpt niet dat Brandon zit te stoken terwijl hij dit niet uit Shelley haar eigen mond heeft gehoord. Ik heb nooit een naam genoemd gaat ze boos verder. Brandon is ervan overtuigd dat John niet tegen hem liegt. Daarnaast vindt hij dat Shelley vaak dingen achter iedereen zijn rug om zegt. Je durft bijna niks te zeggen gaat Brandon verder. Als ze weglopen, trek je een grote bek… Het is schijnheilig wat je doet benadrukt hij. Volgens Shelley is dit totaal niet het geval. En vertelt dat ze het alles in iedereens gezicht durft te zeggen. Ze verzekert dat ze niets over Adriaan heeft gezegd. Brandon zegt op zijn beurt dat hij echter de versie van de andere bewoners meer vertrouwt. Dat vind ik oneerlijk reageert Shelley en begint daarna te huilen. Je gelooft andere mensen maar je kent mij niet. Je weet niet eens hoe ik in elkaar zit. De twee lijken er niet uit te komen. Uiteindelijk komt Gerrit erbij staan en hij neemt het op voor Shelley. De drie praten verder over het uiten van meningen en frustraties. Uiteindelijk besluiten Shelley en Brandon om samen te gaan zitten om het echt goed uit te praten.