Het is Brenda opgevallen dat er iets speelt bij Brandon en ze besluit om een rondje met hem te lopen. Ik merk aan je dat er iets is en dat vind ik heel vervelend, zegt ze. Brandon vertelt dat hij de bewoners even zat is. Ik ben hier sinds dag een bezig met dingen doen, maar ik vind het kwalijk, vervelend en kwetsend dat je mijn naam nooit hoort, legt Brandon uit. Alsof ik zo onzichtbaar ben, terwijl ik met alles heb geholpen en heb gebouwd. En dan krijgen mensen die geen flikker doen zelfs meer waardering. Brandon vindt dat heel kwalijk en hij vertelt dat hij daarom naar iedereen een dikke vinger heeft. Dan voel ik me ook echt niet gewaardeerd, gaat de mannelijke bewoner verder. Dan heb ik ook echt iets van: donderstraal maar een eind op. Brandon vertelt dat hij tot ’s avonds laat nog aan de silo heeft gewerkt, maar dat hij van niemand waardering heeft gekregen. Mijn naam hoor je bijna nooit vallen, terwijl ik best wel veel doe, legt de mannelijke bewoner uit. Op een gegeven moment ben je er gewoon klaar mee. Brenda vertelt dat ze Brandon juist heel erg waardeert. Zal de mannelijke bewoner de groep aanspreken?