Hiske en Christel zijn zojuist het Limburgse huisje binnengelopen om een hartig woordje met Merel te spreken. Ik heb een schijthekel aan liegen,  begint Christel terwijl ze haar vinger naar Merel wijst. De vrouwelijke bewoonster vertelt dat er helemaal geen vijftien notitieboekjes zijn en dat niemand weet dat er boodschappen zijn gedaan door de drie musketiers. Wat is jouw rol in die Mongoolse tent?, vragen Christel en Hiske. Merel schudt haar hoofd en ze vertelt dat ze helemaal geen rol heeft. Ze nemen ons niet serieus, omdat iedereen water bij de wijn doet,  vervolgt Merel. Ze vertelt dat de musketiers net naar haar toekwamen, omdat ze vinden dat zij een van de weinigen is met wie ze relaxed kunnen praten. Hiske kan het niet begrijpen. Ze zijn nog niet eens naar me toegekomen om met me te praten, reageert ze. De vrouwelijke bewoonster legt uit dat Merel ook met haar en Christel rond de tafel had kunnen zitten voor dit soort zaken. Ik heb geen vinger in de pap daar en ik heb vijftien boekjes opgeschreven, vertelt Merel. Maar er zijn er maar een paar, antwoordt Christel. De vrouwelijke bewoonster legt uit dat het drietal niet eens recht heeft op een boekje, aangezien ze geen onderdeel meer zijn van de bv. “Maar iedereen doet toch zo,  zegt Merel. Volgens de haar heeft iedereen een grote bek, terwijl ze de volgende dag weer poeslief doen. De musketiers zeggen ook dat ze alles kunnen flikken, omdat iedereen het na één dag toch weer vergeten is, legt Merel uit.
Even later geeft Christel toe een naar onderbuikgevoel te hebben. Ik heb niet het idee dat we de financiën samendoen, vertelt ze. Volgens Christel denken de musketiers nu ook dat ze alles wel bij Merel kunnen krijgen. Dat doe ik niet opzettelijk, reageert Merel. Er valt niets te vertrouwen, alleen dat ze 250 euro willen betalen. Het feit dat de mannen nu aan iedereen cadeaus aan het uitdelen zijn, klopt ook niet volgens Christel. Dat gaat geheid tegen iedereen gebruikt worden, legt ze uit. De diva vertelt dat ze niet met de strijd in haar hoofd zit en ook niet met het feit dat er sprake is van twee groepen. Maar dat is precies hun tactiek, zegt Christel.
Vervolgens gaat het gesprek over het doel van ruggengraat hebben. Iedereen komt nu met zijn investeringen bij jou, in plaats van dat ze naar mij komen, zegt Christel tegen Merel. Ze knikt en ze geeft toe dat ze is vergeten om ze naar Christel door te sturen. We moeten gewoon straight zijn in de lijn die we trekken, zegt Christel. Merel denkt erover na om de notitieboekjes bij de drie musketiers terug te halen. Wat hebben we ervoor nodig om daadkrachtig te zijn en het geld bij hen terug te halen?, vraagt Hiske zich af. We kunnen niets doen, want we gaan het nooit van ze krijgen, zegt Merel. Hoe zal dit aflopen?