Merel heeft er vandaag naar eigen zeggen niet heel veel zin in. Ze wil daarom het liefst in het huisje blijven. Terwijl ze de binnenkant van het onderkomen verft, vist Brenda aan de andere kant van het terrein post uit de brievenbus. Ze verstopt de enveloppen in haar broek en ze beent vervolgens naar het huisje van Merel. Nou Meer, zegt Brenda met een glimlach. Merel kan haar geluk niet op als ze de enveloppen ziet. Mijn gebeden worden gehoord,zegt ze blij. Merel zoekt een rustig plekje op en ze begint haar post te lezen. Al snel moet ze huilen, want een van de brieven is van haar moeder. Daarnaast heeft Merel ook post van andere familieleden. Toch pinkt Merel niet alleen traantjes weg, want af en toe moet verschijnt er een lach op haar gezicht. Merel is hoe dan ook erg blij met haar post.