Zullen we even praten vraagt Shelley aan Merel. Samen lopen de twee dames naar Shelley haar huisje. Shelley vertelt vervolgens dat ze het wil hebben over afgelopen avond. Merel heeft haar toen schijnheilig genoemd en Shelley vraagt zich af wat hiervan de reden is. Omdat je heel vaak tegenstrijdig bent antwoordt Merel. Hierbij geeft ze als voorbeeld dat Shelley heeft gezegd dat ze niemand tot last wil zijn met haar slaapsituatie maar dit volgens Merel uiteindelijk wel gebeurd is. Shelley legt uit dat ze het vervelend vindt dat ze nog steeds geen huisje samen met Gerrit heeft. Het is altijd maar rekening houden met jou maar jij houdt nooit rekening met een ander gaat Merel verder. Ze is van mening dat Shelley en Gerrit de bewoners lastigvallen met hun problemen. Elke keer is het wat voegt ze eraan toe. Uiteindelijk kunnen de twee toch hun problemen naast zich neerleggen en geven ze elkaar een dikke knuffel.