Adriaan en Jessie uiten hun frustraties over de groep bij elkaar

Jessie en Adriaan zitten achter de computer wanneer Jessie begint te praten. Wat is er nou met je? Ik merk dat er iets is. Hoewel de mannelijke bewoner eerst om het onderwerp lijkt heen te draaien, geeft hij later toch toe teleurgesteld te zijn. Er kwam hier ooit iemand met een boot binnen, waarna ik dacht dat het anders zou gaan. Adriaan voegt toe dat hij nooit de mini samenleving is binnengekomen om geld te verdienen, maar hij dit nu wel doet met de bakkerij. En degene die hier eigenlijk is binnengekomen om dit wel te doen, is bezig met de tuin. Nu kijk ik naar jou en dat doet mij pijn. Jessie knikt en legt uit dat het nooit zijn bedoeling was om in de tuin te blijven hangen. Ik heb niet hetgeen gedaan waar ik voor ben binnengekomen, maar ik vond het wel leuk om te doen. En ik denk dat het ook belangrijk is dat het af is en om te laten zien dat we ook zonder geld een mooie tuin aan kunnen leggen. Jessie vertelt dat hij begrijpt wat Adriaan bedoelt, maar als hij het van een andere kant bekijkt, het helemaal niet gek is wat er gebeurt.  Wat ik het belangrijkste vind, is dat er inzicht komt in het feit dat wanneer ik nu stop in de tuin en jij neemt het niet over, het niet wordt afgemaakt, zegt Jessie even later. De mannelijke bewoner voegt toe dat op het moment dat hij zich terugtrekt van de financiën en zich meer focust op het terrein er een gat valt bij het zakelijke gedeelte. Ik heb me bewust even teruggetrokken, omdat mensen zich hier dan wat bewuster van worden. Adriaan knikt, maar betwijfelt of het heeft geholpen. Ik hoop het, man.