Sinds gisteren staat Adriaan officieel ingeschreven voor de Alpe d’HuZes en kan men donaties geven aan hem voor zijn klim tegen kanker. Wanneer Adriaan zich in z’n eentje bevindt in de caravan klopt Brandon op de deur. Heb jij even tijd voor mij vraagt hij aan Adriaan. Ik heb iets waar ik niet de hele groep bij hoef te hebben gaat Brandon verder. Dit wekt al snel de interesse bij Adriaan. Brandon laat weten dat hij het best spannend vindt om dit met hem te delen, waarna hij een brief voor begint te lezen.

“Hé Adriaan, Utopia maatje,

Ik wil zeggen dat ik super trots op je ben, en op een positieve manier jaloers op je ben, dat je naar Alpe d’Huez gaat om te fietsen tegen kanker. De ziekte waar zoveel mensen jaarlijks tegen vechten en komen te overlijden. Oud of heel jong, deze verschrikkelijke ziekte kent geen grens. Nu denk je vast: ‘Brandon waarom sta je hier met een kladblok voor me, dit te vertellen?’ Nou maatje ik ben zelf in mijn jonge leven al veel mensen aan deze verschrikkelijke ziekte verloren van ouders van vrienden, van eigen familie. De tel ben ik zelf al verloren. Zo ook mijn ome Bert. Adriaan ik vertel je dit omdat ik je wil laten zien hoe trots ik ben dat je tegen deze ziekte fietst.”

Vervolgens leest Brandon zeer geëmotioneerd verder.

“Je fietst niet voor mij, je fiets niet voor ome Bert, maar voor iedereen die met deze verschrikkelijke ziekte in aanraking is geweest. Zoals je weet koop ik bijna niets van mijn zakgeld en heb ik flink wat opgespaard. En daarom wil ik graag al het zakgeld, het is 100 euro, aan jou doneren om tegen kanker te fietsen.”

Adriaan neemt het zakgeld aan en bedankt Brandon met een grote knuffel.