Hiske en Christel hebben vannacht een heftige discussie gehad dit omdat Hiske een disbalans voelt in er voor elkaar zijn. Ze vertelde dat het de afgelopen dagen niet goed ging tussen de de twee en ze daarom niet veel heeft gedeeld. Volgens haar is er weinig interesse vanuit Christel en heeft ze het gevoel dat ze een verplichting voelt om dingen met haar te doen. Uiteindelijk gingen de twee zwijgend naar bed.
Uren later, zit Hiske in het huisje wanneer Christel binnen komt lopen. Je hebt gisteren dingen op papier gezet en laten we gewoon die start maken begint Christel. Gaan we nog dichter bij elkaar komen of gaan we afstand nemen? Hiske is even stil. Je overvalt me een beetje zegt ze. En laat weten dat afstand wat haar betreft nergens voor nodig is. Christel knikt en zegt dat ze nog één ding wil zeggen en dat is dat ze wil dat Hiske gelukkig is in Utopia 2. Dat is de essentie waar het om gaat en vergeet dat niet benadrukt ze. Hiske geeft aan dat het een hele lieve gedachte is. Gisteren heeft me erg gekwetst maar het heeft wel mijn ogen geopend. Christel legt daarna uit dat er bepaalde dingen zijn waar Hiske haar van weghoudt en er ook dingen zijn waar ze wil dat Christel in betrokken wordt. Je komt echter niet met duidelijke hulpvragen maar wel met verwijten achteraf vervolgt ze. En voegt eraan toe dat ze altijd goede intenties heeft en ze zich afvraagt of Hiske dat wel weet. Ik ben een beetje perplex geeft Hiske toe. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen.
We staan anders in een aantal dingen zegt Hiske wat later. Dat is de conclusie die ik eruit trek. Ze legt uit dat ze haar kant heeft belicht en het allemaal is benoemd. Ik kan jouw gevoel en zienswijze niet veranderen. Dat heeft alleen mijn ogen doen openen. Christel knikt. Laat je je steunen vraagt ze. Hiske denkt na en geeft aan dat ze gisteren wel haar grenzen heeft aangegeven. Maar wil je je laten steunen, met een concrete vraag richting mij? Hiske knikt en legt uit dat ze dat voor haar gevoel wel heeft gedaan. Denk jij van niet dan? Christel schudt haar hoofd. Ik moet nu ook regelmatig vragen wat er is. Volgens Christel lopen ze eigenlijk tegen hetzelfde aan, namelijk hulp vragen en hulp aannemen. Maar die wil is er wel om je te helpen. Zullen de twee eruit komen?