Christel en Hiske lopen over het Utopia 2 terrein wanneer Hiske haar gevoelens uit. Ik voel me af en toe niet gehoord zegt ze. Hoe ik me voel, hoe ik ergens over denk… Ik vind dat je eroverheen raast gaat ze verder. Christel knikt en vraagt zich af of ze een voorbeeld heeft. Ja, het zijn kleine voorbeeldjes gaat Hiske verder. Dan zeg ik dat ik iets niet leuk vind maar dan krijg ik nauwelijks een reactie. Er is geen ruimte voor mijn gedachten. Dan zal ik er op letten antwoordt Christel. En legt uit dat er dan wel een bepaald verwachtingspatroon is vanuit Hiske. Ik houd wel vaak rekening met je en let op hoe ik de dingen breng, maar soms zit ik meer in mijn hoofd. Maar blijf vooral dingen aangeven benadrukt ze. Hiske knikt, maar geeft toe dat ze dit lastig vindt als ze het gevoel heeft niet gehoord te worden. Ik zal mijn best doen om je de ruimte te geven antwoordt Christel aan het einde van het gesprek.