Jessie belandt nogmaals in de kappersstoel, alleen een blonde baard vind hij niet genoeg

Jessie heeft vandaag zijn baard blond laten verven, maar het lijkt erop alsof de mannelijke bewoner nog niet klaar is. Na zijn baard is zijn haar aan de beurt. Shelley brengt een dikke laag aan en Jessie moet weer een tijdje wachten voordat hij het goedje eruit mag spoelen. Jeuk, jeuk, jeuk, zegt Jessie als hij probeert niet te krabben. Volgens hem trekt zijn hoofdhuid een beetje. Wie mooi wil zijn, moet pijn lijden, zegt Shelley met een glimlach. Even later wil Jessie het papje toch uit zijn haren hebben, want volgens hem doet het heel veel pijn. Samen met Shelley loopt hij naar de douche en wast hij zijn haren. Het is nu oranje, lacht Shelley. Eenmaal terug in de silo begint iedereen te lachen. Het is echt héél erg, zegt Jessie als hij zichzelf in de spiegel ziet. Het heeft wel wat, zegt Gerrit. Bassie, zegt Dylan. Jessie kan er ook wel om lachen. Dit zijn de mooie lentekriebel kleuren, zegt hij. Shelley vertelt dat ze het haar eigenlijk nog een keer moet verven om het echt wit te krijgen. Zullen de haren van Jessie daadwerkelijk helemaal wit worden?