Nadat de vergadering is afgelopen, besluiten Jessie en Mylène na te praten op het terrein. Oké twee dingen begint Jessie. Hoe is het met je? Mylène haalt haar schouders op. Gewoon, relaxed. Jessie vraagt zich af waarom ze op een bepaalde manier opende in de vergadering. Je zei iets van dat het mijn mening was, maar de bewoners natuurlijk ook iets anders kunnen doen voegt hij eraan toe. Mylène knikt. Maar dat is toch ook zo? Jessie legt uit dat het hem er niet om gaat dat alles naar zijn zin moet gaan maar de dingen wel moeten werken. Ik zit wel al een tijdje in Utopia en weet inmiddels wat effectief is benadrukt hij. Jessie voegt eraan toe dat de groep nu gewoon gaat proberen wat Mylène en Shelley hebben bedacht voor de schoonmaak en hij hoopt dat het werkt. Mylène knikt. Ik ook.

Wat later begint Jessie over het feit dat Mylène ook benoemde dat ze met iemand over hem gesproken had. Wie was dat dan? Mylène zucht. Met Hiske. En legt uit dat ze het met haar heeft gehad over het maken van het schoonmaakrooster. We hadden twijfels maar toen zei Hiske dat we niet verplicht zijn om te doen wat jij zegt maar het alleen een advies is. Jessie begrijpt het maar legt uit dat het wel alweer 5 dagen geleden is dat ze de taak kreeg om het rooster te maken. Als er dan nog geen presentatie is gegeven, lijkt het niet alsof jullie erg gemotiveerd zijn vervolgt hij. Mylène laat op haar beurt weten dat ze het lastig vond om de groep bij elkaar te roepen maar het rooster wel al op dezelfde dag gemaakt was. Maar ik begrijp je punt verzekert ze. En hoe gaat verder met je? vraagt Jessie ten slotte. Hoe gaat het met het kinderboek? Mylené legt uit dat het plan niet meer doorgaat. Wel is ze nog bezig met het opzetten van haar eigen make-uplijn en het benaderen van een aantal scouting groepen. Dan kunnen kinderen bijvoorbeeld langskomen om hier hun eigen kamp op te zetten. Jessie vraagt zich af hoe het met het modellenwerk zit. Ik ben er nog niet mee bezig geweest antwoordt Mylène. Daar ligt mijn focus nu niet eindigt ze.