De nominaties komen steeds dichterbij en langzamerhand beginnen de bewoners te speculeren over wie ze op de bank gaan stemmen. Zo ook Jens en Christel. De twee bewoners worstelen beiden over hun stem. Ze denken eigenlijk dat alle bewoners nog ermee worstelen, omdat de sfeer tussen de vijftien huidige bewoners heel goed en sterk is. Iedereen heeft het moeilijk met deze stemming. Ik denk dat niemand echt iemand naar huis wil, begint Christel. Erik had een goed idee, we doen er gewoon vijf mensen bij en er gaat gewoon niemand naar huis. Leuk idee hè, grapt Jens. Of gewoon een keertje niet stemmen. Ik vind het wel best hoe het nu is, voegt de mannelijke bewoner toe. Omdat Christel echt nog niet weet op wie ze moet stemmen, gaat ze toch Jens ondervragen. Wat voor toevoeging ben jij voor de groep en voor Utopia 2? Jens geeft een uitgebreid antwoord. Zakelijk gezien ben ik een beetje de sparringpartner van Jessie en hij deelt ook alles met mij. Ook als het gaat over straten. Ik denk dat ik zakelijk in ieder geval een streepje voor heb op de hele groep. En organisatorisch inzicht als ik het eruit wil halen, maar dat komt nu niet tot z’n recht. En ja, bij de vergadering toen Jessie weg liep, toen kon ik het zo weer oppakken. Bijsturen waar nodig, dat is waar ik voor in sta. En als Jessie kapt met de financiën dan is het wel fijn dat ik hier ben. Christel vindt het een sterk antwoord, maar vraagt zich af of Jens in de praktijk ook de financiën zou oppakken. Toch lijkt Jens hier niet zo enthousiast voor te zijn. Liever niet, want het is een ondankbare taak. Je beheert het eigenlijk niet, je beschermt het geld eerder.