Adriaan en Jessie lopen over het terrein wanneer de groep ter sprake komt. Ik heb dingen die jullie 8 maanden niet voor elkaar hebben kunnen krijgen, voor elkaar gekregen begint Jessie. Maar nu ik de financiën eindelijk op orde heb, beginnen mensen dingen niet meer aan te leveren. En voegt eraan toe dat hij de boekhouding helemaal niet leuk vindt om te doen maar het doet om de groep vooruit te werken. Ik vraag een klein beetje van iedereen en nog kost het te veel moeite. Ik moet wekenlang achter privébestellingen aan vervolgt hij. En legt verder uit dat hij met een aantal mensen discussies heeft gehad over zakelijke dingen en deze bewoners elkaar nu versterken in het feit dat ze hem niet leuk vinden. Ik ben de hele dag mensen achterna aan het lopen om de zaken op orde te krijgen. Ik ben er klaar mee benadrukt hij. Adriaan begrijpt hem en geeft hem een knuffel. Doe eens rustig zegt hij. Het komt wel goed. Kunnen jullie de frustraties van Jessie begrijpen?