Hiske roept Adriaan om even mee te komen naar buiten. Ze wil graag weten hoe het met hem gaat en of hij al zenuwachtig is voor zijn fietsavontuur.
Adriaan vertelt dat hij toch best wel zenuwen heeft. Gisteren heeft hij te horen gekregen dat zijn fiets, waar hij al een geruime tijd op traint, 28 mei wordt opgehaald. Hij wil de tijd wel goed benutten en nog zoveel mogelijk trainen, want zijn fietstocht komt toch al snel dichterbij. Ja, dat heb je wel even binnen Utopia 2 bereikt, zegt Hiske. Vervolgens gaat het gesprek verder over wat Utopia 2 voor hen gedaan heeft en dat ze zich geen betere plek kunnen wensen dan waar ze nu zitten. Er zijn maar weinig mensen die de kans krijgen om hier aan deel te nemen, dat is het mooie ervan, zegt Adriaan. Beide bewoners vinden dat Utopia 2 echt een hele fijne plek is en dat ze enorme ontwikkelingen hebben doorgemaakt. Adriaan zegt dan: Als ik hier ooit de poort achter me dicht doe, dan weet ik zeker dat ik deze plek in mijn hart heb. Waarop Hiske zegt: Je bent niet een bewoner van Utopia 2  voor even, maar een bewoner van Utopia 2  voor het leven.
Ben jij het met deze bewoners eens?