De bewoners gaan vandaag een vergadering houden over het financiële plan dat Jessie gisteren presenteerde tijdens de vergadering. Dit plan kon op veel weerstand rekenen van Gerrit. De vergadering belooft dan ook lang te worden.
Franny vraagt zich af of mensen niet minder gemotiveerd raken voor de algemene taken als ze via ondernemersactiviteiten meer kunnen gaan verdienen. Anderen zien dat probleem ook. Adriaan vindt het plan goed maar vindt bijvoorbeeld wel dat het minimumzakgeld op zeventig euro blijft. Ook hebben Hiske en Andrea een discussie. Hiske vindt dat schoonmaken een primaire taak is en dat daar geen geld tegenover hoeft te staan dit omdat je dat thuis ook gewoon doet. Andrea en Adriaan zien dat toch anders, beiden vinden ze dat privé en zakelijk met elkaar verbonden zijn en dat schoonmaken zowel goed is voor het bedrijf als voor de samenleving. Het grootste bezwaar tegen de verlaging van het zakgeld is dat er mensen zijn die primair voor de nieuwe samenleving komen en op die manier gedwongen worden zich op andere zaken te richten. Over de verlaging van het zakgeld wordt verdeeld gedacht. Jessie ziet dit op zijn beurt juist als een voordeel omdat mensen dan zuiniger gaan zijn op spullen en geld. Hij geeft ook aan dat hij ook meer naar de toekomst wil kijken en dat is volgens hem de basis van dit plan, zodat er echt iets wordt opgebouwd wat blijvend is. Jens ziet ook een probleem namelijk dat er straks geschoven wordt met voorraden om op de peildatum genoeg voorraad hebben, zodat je je zakgeld krijgt. Adriaan geeft aan voor het plan te stemmen en verlaat de vergadering. Jessie zegt daarentegen dat hij niet verwacht vandaag te kunnen gaan stemmen over het plan. Dat gaat nog minstens een week duren benadrukt hij. Jens komt terug op de zin, we gaan belonen, niet straffen. En zegt dat de verlaging van het zakgeld voelt als een straf. Jessie blijft erop hameren dat hij tweehonderd euro winst per maand niet zoveel vindt. Er wordt een opvangnet voorgesteld om op te starten en dingen uit te proberen. Gerrit wil de vraag omdraaien, zijn er mensen die er echt op tegen zijn om het zakgeld op zeventig houden? Er is niemand die er echt op tegen is, maar Jessie zou het wel een simpele gedachte vinden. Uiteindelijk besluit de groep dat het beste is om het zakgeld op zeventig euro te houden. Daarna nemen de bewoners even pauze.
Na de pauze bespreken ze hoe ze de berekening van de voorraden gaan doen en besluiten dat er alleen wordt gekeken naar hele restvoorraden en niet te veel op de euro gaan letten. Ook wil Jens dat er aandacht is voor de belastingen die betaald moeten worden. Adriaan komt kort even langs als het gaat om de onlangs gelanceerde Katie knuffel. Volgens Adriaan werkt iedereen eraan mee, en volgens anderen is dit een project van Jessie. De groep besluit dat de opbrengsten van de Katie knuffel een zaak tussen Adriaan en Jessie is. De opbrengsten worden pas verdeeld volgens het plan vanaf het besluit, dus niet met terugwerkende kracht. Er wordt ook gesproken over de groepsprojecten, dat die ook nog voldoende aandacht behoeven. Jessie komt met een alternatief idee, het naar nul brengen van het zakgeld maar iedereen krijgt één procent van de winst van de markt. Ook dit idee krijgt weerstand onder andere van Jens. Ook loop je kans dat niet iedereen dan aan de basisbehoefte kan voldoen zegt hij. Jessie hoopt met dit idee echter het groepsbelang te versterken. Jens is het deels met Jessie eens, de winsten samen pakken en de verliezen samen delen vind ik een mooi idee maar wil niet dat de basisbehoeften daarbij in gevaar komen.Er ontstaat een beetje gemor dit omdat een aantal bewoners vinden dat het te lang duurt, Alexandra vraagt bijvoorbeeld om nog een pauze. De vergadering besluit dat het alternatieve plan wordt afgeschoten.
Een ander punt wat naar voren is gebracht is de bekostiging van het verwezenlijken van dromen. Dit mag er absoluut niet onder lijden benadrukt Hiske in een passievol betoog. Ze vindt dat iedereen de ruimte moet krijgen om hun doelen te verwezenlijken. Jessie vraagt zich af of er niet een lijn getrokken moet worden en dat het soms of deels bekostigd moet worden door de persoon zelf. De groep komt tot de conclusie dat dit per geval in de groep besproken moet worden. Aan het eind van de vergadering wordt besloten om mensen opnieuw de mogelijkheid te bieden vragen te stellen en morgen weer met elkaar te gaan zitten.