Shelley zit buiten op een bankje als Gerrit voor haar komt staan. Waarom sta je voor mij? vraagt Shelley. Waarom niet? reageert Gerrit. Waarom wel? zegt Shelley op haar beurt. Dat bedoel ik. Geen reden voor antwoordt Gerrit. Een hectare is best wel een groot oppervlak merkt Shelley op. Dat vind jij. Dat mag jij vinden gaat Gerrit verder. Pak je mijn zinnetje nu? vraagt Shelley. Ja antwoordt Gerrit kort maar krachtig. Ben je niet zo creatief om iets anders te bedenken? vraagt Shelley vervolgens. Nee, ik heet Shelley zegt Gerrit dan. De twee discussiëren nog even door. En Shelley laat weten dat ze zich beledigd voelt en dit lijkt ze niet te waarderen.