Jens en Mylène liggen op de bank in de silo. Jens vertelt Mylène dat hij de aanwezigheid van Groningen in al haar verhalen soms een beetje een promotiecampagne vindt. Ik hou van Groningen zegt Mylène. Ze vindt dat ze mag houden van de plek waar ze woont. Tuurlijk antwoordt Jens. Maar je linkt de verhalen heel erg aan de locatie, waardoor ik Groningen als stad kan inbeelden op basis van al je vertelde verhalen, terwijl je helemaal niks weet van Maastricht, Leiden of Den Haag. Voor Mylène hoeft ze niet zozeer naar een andere stad. Jens laat weten dat hij zijn verhalen nooit koppelt aan een stad of een plek. Ik wel reageert Mylène. Dat is niet erg, het is alleen een waarneming gaat Jens verder. Voor Mylène komt het van Jens een beetje over alsof hij al deze verhalen een beetje beu is. Dylan hoort het gesprek aan en reageert ja, Groningen is gewoon Mylène. Jens geeft aan dat hij het enkel positief bedoelt.