Andrea spreekt Shelley aan op alle discussies die ze de laatste tijd met iedereen voert. Calm you tits, man zegt Andrea. We zitten in de laatste drie maanden. Moet je nu continu die on edge Shelley laten zien? vraagt ze. Denk je dat ik dat wil? reageert  Shelley. Nee antwoordt Andrea maar zo gaan mensen je wel herinneren als het niet verandert. Het blijft even stil tussen de twee. Shelley lijkt op haar beurt verdrietig. Ik ben gewoon niet iemand die ja en amen zegt voegt ze eraan toe. Ja, maar dat hoeft ook niet benadrukt Andrea. Ik zou gewoon willen dat ze jou zien, zoals ik jou zie. We kunnen lekker geinen en lachen met elkaar. Laat dat gewoon zien gaat ze verder. Sinds de filmavond heb ik gewoon gezien hoe mensen achter mijn rug om kunnen doen vertelt Shelley. Maar laat dat los adviseert Andrea. Ik zie jou nu al een paar weken met zo’n gezicht rondlopen en het is gewoon zonde voor jezelf. Ik vind dat jammer. De hele groep is je aan het uitkotsen op dit moment en ik wil dat niet voor jou. Dat maakt me niets uit zegt Shelley. Ik ben geen fake ass. Ik hoef niet vrolijk rond te lopen benadrukt ze. Zal Shelley haar gedrag in de komende maanden nog veranderen?