De bewoners zijn de afgelopen dagen druk bezig geweest met het signeren van de kistjes. In totaal hebben ze er ongeveer 500 gemaakt en Gerrit vindt dat het genoeg is geweest. Jens is het daar niet mee eens. Hij vertelt dat als er nog meer aanvragen komen, het een kleine moeite is om meer kistjes te signeren en te verkopen. Nu kunnen we toch alsnog zo’n regulier kistje eruit stampen? vraagt hij. Ik had het wel mooi gevonden om het af te sluiten zegt hij. Uitverkocht is uitverkocht toch? reageert Gerrit. Ondertussen mengt ook Jessie zich in de discussie. Als mensen hem willen hebben, dan willen ze hem hebben zegt hij over de kistjes. Wie zijn wij dan om te zeggen, nee we verkopen ze niet meer? Gerrit kan zich niet in de woorden van zijn mede bewoner vinden. Uiteindelijk is het toch een keertje klaar? merkt hij op. Volgens Gerrit blijven de bewoners constant vasthouden aan de kistjes, terwijl er nog genoeg andere producten zijn die verkocht kunnen worden. Daar is Jessie het deels mee eens want hij wil eerst kijken of bijvoorbeeld de kalenders goed gaan verkopen. Het is alleen maar melken en het laatste eurootje wat we eruit kunnen melken dat doen we gaat Gerrit geïrriteerd verder. Jessie laat weten dat hij het probleem niet snapt. Waar ben je precies op tegen? vraagt hij. Gerrit zegt boos dat hij niet nog een keer zijn standpunt uit wil leggen. Dan trekken we de stekker eruit reageert Jessie geërgerd. Gerrit schudt zijn hoofd en Andrea moet lachen. Ik ben het niet vaak met Gerrit eens, maar nu wel zegt ze. Wat zullen de bewoners uiteindelijk beslissen over de kistjes?